Slechte Slapers

Slecht slapende kinderen kunnen het leven van jonge ouders behoorlijk over hoop gooien. Maar er is hoop: er bestaat een methode die meestal werkt en wel binnen twee weken.
Kinderartsen en kinderpsychologen kunnen het bevestigen: een kwart van alle kinderen onder de zes jaar heeft problemen om in of door te slapen. Slaaponderzoekers van de universiteit Gent wilden er het fijne van weten. Zij installeerden infraroodcamera's in een aantal kinderkamers en kwamen tot een verrassende conclusie. Niet alleen de 'probleemgevallen' en huilebalken, maar alle kinderen worden 's nachts verschillende keren wakker.Het heeft veel te maken met de manier waarop de kinderen inslapen. In de probleemgroep bleken veel ouders hun kind slapend in bed te leggen. Het was ingedommeld tijdens de laatste voeding of de ouders hadden het in slaap gewiegd. ,,Op die manier leren deze kinderen dat ze hun ouders nodig hebben om in slaap te vallen. Het is dan ook niet meer dan logisch dat zij ook om hun ouders huilen wanneer zij 's nachts wakker schieten. Deze ouders geven hun kind een duidelijk signaal zodat het kind ervan uitgaat: 'als ik wakker word, zijn papa en mama bereid mij uit bed te halen, een flesje te geven, te wiegen en te knuffelen. En als ik even doorzet, mag ik straks weer gezellig mee in het grote bed'. Je beloont dus het gehuil met aandacht.''
De psychologen controleren eerst of de slaapkamer donker en koel of warm genoeg is, en of de kinderen voor het slapengaan niet te veel opwekkends nuttigen. Zo blijven chocolademelk en cola zes uur in het lichaam actief.Vervolgens onderzoeken zij of het kind niet lijdt aan ADHD of hyperactiviteit, aan extreme scheidingsangst of depressie en of er geen medische oorzaak voor de slaapstoornis is, zoals eczeem of sommige geneesmiddelen. Als al die factoren niet meespelen, dan is het tijd voor een gerichte aanpak.
Bij de probleemkinderen en hun ouders is een patroon van chaos ontstaan. Er is van alles geprobeerd: boos en lief zijn, nu eens vroeg dan weer laat in bed, snoepjes en zoethoudertjes. Dat patroon van chaos moeten wij vervangen door een vast ritme van eten en slapen, ook in het weekend en de vakantie. Daarnaast creëer je een vast slaapritueel van eten, een badje, een verhaaltje, samen een beetje spelen, de knuffels goedenacht wensen.'' Wanneer je een vast ritueel hebt gevonden, kun je ook de avond- en nachtelijke huilbuien aanpakken'', vervolgt de psychologe. ,,De allerbeste manier is volgens de onderzoekers het kind laten huilen. Ook al duurt het een halve nacht. Maak van je hart een steen en houd vol. Uiteindelijk zal je lieveling beseffen dat er geen lievemoederen aan is, en capituleren.''Begint je kind 's avonds of 's nachts te wenen, wacht dan vier minuten. Ga na die vier minuten even naar binnen en toon dat je er nog altijd bent. Je mag een fopspeen geven en het kind even knuffelen en geruststellen, maar geen liedjes, geen verhaaltjes, geen flesje. Haal het kind zeker niet uit bed, zelfs niet als het rechtop staat of blijft brullen. Kwaad worden of het kind met geweld neerleggen is ook uit den boze. Want dat zijn immers vormen van aandacht. Dat blijf je om de vier minuten herhalen tot het gehuil overgaat.''